Halverwege de jaren zestig groeide de aantallen studenten en docenten van de VU explosief. Aankoop en huur van nieuwe stadspanden zou onbetaalbaar worden en de nieuwbouw aan de De Boelelaan was nog lang niet klaar. Bouwdirecteur ir. C.A. Doets kreeg het voor elkaar om in nauwelijks een half jaar tijd een ‘tijdelijke voorziening’ op de campus neer te zetten.

Dit tijdelijke gebouw, het Provisorium, telde ruim 30.000 kubieke meter en bood plaats aan bijna driekwart van de universiteit. Het Provisorium werd in 1966 door minister I.A. Diepenhorst geopend. Vanaf september 1966 vonden allerlei VU-onderdelen er onderdak: de faculteiten der theologie, rechten, de centrale interfaculteit (wijsbegeerte), de centrale bibliotheek, de bureaus van directeuren, curatoren en de senaat, alsmede de technische en administratieve diensten. Tijdens het gereedkomen van het Hoofdgebouw in de jaren 1970-1974 verhuisden zij successievelijk alle daarheen. In 1972 betrok de in 1968 gestichte subfaculteit der tandheelkunde een deel van het Provisorium I. In de loop der tijd volgden vele anderen onder wie de afdeling methoden en technieken van de sociaal-culturelen, een deel van de psychologen, het onderwijs advies centrum en de lerarenopleiding. Vaak werd gesproken over sloop van het Provisorium, en de kritiek van de arbeidsinspectie gaf daar ook alle aanleiding toe, maar omdat het moeilijk was ruimte te vinden voor de elkaar opvolgende bewoners, werd dit keer op keer uitgesteld. In 2002 was het eindelijk zover. Op deze plek staat nu het zogenaamde OZW-gebouw, het Opleidingsinstituut voor Zorg en Welzijn.